πανάνυτος

πανάνυτος, -ον (Α)

1. (κατά τον Φώτιο) «παντοδύναμος»

2. (κατά το λεξ. Σούδα) «πάντῃ δυνατός».

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + ἀνύω «εκτελώ, διεκπεραιώνω»].